Արտո Փեհլիվանյանի 2013-ին նկարահանած «Վ…, այսինքն` Վեռնոյ» ֆիլմը ներկայացված է «Ոսկե ծիրանի» «Հայկական համայնապատկեր» ծրագրում: Ֆիլմում տեղ են գտել բացառիկ արխիվային նյութեր ականավոր ռեժիսոր Անրի Վեռնոյի կյանքից:
Արտո Փեհլիվանյանը նախապես ծանոթացել է Վեռնոյի մասին բոլոր նյութերին: «Վեռնոյի ֆիլմերը ինտելեկտուալ նոր հարթակ են բացում հանդիսատեսի համար, և դա է, որ մարդկանց տանում է կինոթատրոն»,- ասում է ֆրանսաբնակ ռեժիսորը:
«Վ…, այսինքն` Վեռնոյ» ֆիլմն արդեն իսկ մեծ արձագանք է գտել հանդիսատեսի շրջանում: Ռեժիսորն առանձնացնում է այն դրվագը, երբ Մոսկվայում` Խորհրդային Միության դեսպանատան առաջ, Վեռնոյը խոսում է Բաքվի, Ղարաբաղի, Կասպարովի մասին:
«Դա նրա առաջին և վերջին ելույթն է հանրահավաքի ժամանակ, որ ոչ մի արխիվում չկա»,- ասում է Արտո Փեհլիվանյանը:
Ֆիլմում տեղ է գտել նաև Օմար Շարիֆի հետ բացառիկ հարցազրույցը, ով հանրահայտ «Մայրիկ» ֆիլմում մարմնավորել է Վեռնոյի հոր կերպարը: Շարիֆի բնորոշմամբ` Վեռնոյի ծնողներն ուզում էին, որ իրենց միակ ժառանգը ֆրանսիացի լինի, սակայն, երկար ժամանակ ֆրանսիացի ձևացած Անրին, հասունանալով, դառնում է ավելի հայ, քան ուրիշ հայեր:
Անրի Վեռնոյի ֆիլմերում հայկական շեշտադրումներ կան, կարելի է տեսնել` ինչպես է Բելմոնդոն համտեսում հայկական տոլման, հանդիպում ես հայկական անունների, կամ երևում է Արարատի գեղանկարը սենյակի մի անկյունում:
Արտո Փեհլիվանյանն ասում է, որ նման բացառիկ կադրեր գտնելու համար պետք է նայես ամբողջ ֆիլմը: Նա մոտ երկու հազար արխիվային նյութ ունի: 15 ֆիլմի հեղինակ է: Ասում է, որ սարսափում է պատվերով գործեր անելուց: Պատվերով նկարահանած իր ֆիլմերը տեսնել չի ուզում: Նրա ֆիլմերը հիմնականում Հայաստանի մասին են` «Հայկական կինոյի գանձարանը», «Հայաստանից Հայաստան», «Արարատ, սեր իմ», «Տարազ» և այլն:
Արտո Փեհլիվանյանը ծնվել է Ստամբուլում, ասում է, որ երբեք չի վերադարձել իր ծննդավայրը, չի մանրամասնի, բայց դժվար օրեր է ունեցել, քաղաքական խնդիրներ, ու եթե գնա, իրեն կախաղան կհանեն:
Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ